الماس اميد

خواص فيزيكي

• وزن: در دسامبر ۱۹۸۸، مؤسسه ي جغرافياييِ آزمايشگاه تجارت سنگ جواهر آمريكايي، وزن اين الماس، را ۴۵.۵۲ قيراط تشخيص داد. (برابر با ۹.۱۰۴ گرم و ۰.۳۲۱۱ اونس)
اندازه: اين الماس، از نظر سايز و شكل با سايز تخم كبوتر، گردو، شاهبلوط بري مقايسه شده و شبيه گلابي است. ابعاد آن بر حسب طول، عرض و عمق، به ترتيب، 12.00×21.78×25.60 ميليمتر (15.32 اينچ×8/7 اينچ× 1 اينچ) است.
• رنگ: آبي مايل به خاكستري تيره ي رؤيايي، و نيز آبي تيره رنگ يا رنگ آبي روشن توصيف شده است. (با توجه به توضيحات كارشناس رنگ هاي الماس، «استفن هوفر»، الماسي آبي مشابه الماس هُپ باید خاكستري باشد (اشباع كمتر) تا ياقوت كبود آبي.) رنگ اين الماس را ميتوان با روش اندازه گيري رنگ سنجي نشان داد. در سال ۱۹۹۶، مؤسسه ي جغرافيايي از طرف لابراتور تجارت سنگ آمريكايي، با استفاده از مقياس اختصاصي آنها، به بررسي الماس پرداخت و آن را از نظر رنگ، به عنوان سنگي با رنگ آبي متمايل به خاكستري تيره ي رؤيايي، درجه بندي كرد. از نظر بصري، ماده ي تغيير دهنده ي خاكستري (روكش)، كاملاً تيره (نيلي) بوده و اثر جوهري توليد كرده و در نور سفيد، تقريباً به شكل آبي كاملاً تيره رنگ ظاهر ميشود. از واكنش هاي فعلي الماس هُپ براي منبع نور (شدتي قوي كه باعث افزايش درخشندگي سنگ هاي جواهر شده) استفاده ميشود. در گزارشي معروف، از مشخصه هاي اغراق آميز بسياري براي توصيف الماس هُپ در قالب بهترين رنگ آبي تيره استفاده شده و اغلب اين رنگ، با رنگ ياقوت دانه ريز كبود و آبي زيبا همانند ياقوت كبود آبي (دئولافيات) مقايسه شده و رنگ آن، همانند آبي ياقوت كبود، توصيف شده است. «تاورنيير»، آن را شبيه بنفش زيبا توصيف كرد.

• نورافشاني قرمز رنگ: اين سنگ، نوعي نورافشاني رنگي فوقالعاده دارد. الماس (بعد از قرارگرفتن در معرض نور ماوراي بنفش با طول موج کم) از خود روشنايي شبتابيِ قرمزرنگِ مشعشع (برافروختگي در اثر تيره) توليد ميكند و مدتي بعد از اينكه منبع نور خاموش شد، همچنان اثر آن باقي مي ماند و امكان دارد اين كيفيت عجيب آن، به عنوان سوختي مفيد (و اعتبار آن رو به افول) تشخيص داده شود. برافروختگي قرمزرنگ اين الماس، به دانشمندان در كشف اثر الماس آبي كمك ميكند و از اين طريق، دانشمندان ميتوانند الماس واقعي را از ساختگي تشخيص دهند. طبق گفته ي «جفري پُست»۱، در مجله ي زمين شناسي، نورافشاني قرمز، نشان دهنده ي تركيب متفاوتي از بُر و نيتروژن در سنگ است.

مردم معمولاً الماس هُپ را سنگ جواهر تاريخي، تلقي ميكنند. در اين بررسي به اهميت الماس تحت عنوان يك نمونه ي علمي نادر توجه شده است؛ چرا كه به كمك آن ميتوان به اطلاعاتي اساسي در خصوص دانش الماس و نحوه ي شكل گيري آن در زمين دست پيدا كرد.
• روشني و وضوح: اين روشني، به دليل وجود VS1 تشخيص داده شده و با رگه هاي سفيد نمايش داده شده است.
• برش: در روش هاي قديمي، برش الماس درخشان با حلقه ي تراشدار و تراش اضافي روي سطوح كوچك آن توضيح داده شده است.

خواص شیمیایی:

تركيب شيميايي: اين الماس در سال ۲۰۱۰، با هدف ارزيابي تركيب شيميايي اش از جايگاه خود دور شد. نتايج اوليه ي اين ارزيابي از اين قرار بود كه بعد از ايجاد يك سوراخ به اندازهي يك نانومتر عمق (۴ ميليونم اينچ)، بر آن، حضور بُر، هيدروژن و احتمالاً نيتروژن را كشف كردند. طيف اختلاف غلظت بُر، از صفر تا هشت جزء در يك ميليون، بود. بر طبق گفته ي متصدي موزه ي اسميثسونيان، دكتر جفري پُست، امكان دارد بُر عامل ايجاد رنگ آبي سنگ ها بعد از آزمايش با استفاده از نور مادون قرمز (نوري كه با استفاده از آن، طيف سنگها اندازه گيري ميشود) باشد.
• لمس و حس: طبق گزارش آسوشيتد پرس، مقامات اداري موزه ي اسميثسونيان در سال ۲۰۰۳ به «رُن ادموندز» اجازه ي لمس سنگ جواهر را دادند؛ رُن ادمونز در اين خصوص چنين نوشته است: «اولين چيزي كه به ذهنم رسيد اين بود: واو!» او حس خوب خود را توصيف كرد و چنين نوشت:
تو، سنگ ۴۵.۵ قيراطي (كه به اندازه ي گردو بوده و حالت زجاجي سنگين تر آن، مشخص است) را در جعبه قرار دارد و همانند نوري كه از سطح خود الماس مي تابد، از يك جهت به جهت ديگر، جابه جا ميكني؛ از اين رو با تشخيص سخت ترين مواد طبيعي اين الماس، ترس از افتادن آن و شكستن به وجود ميآيد.»
گزارشگر آسوشيتد پرس-رُن ادموندز، سال ۲۰۰۳.
• سختي و شكنندگي: در كل، الماس ها ازجمله الماس هاي هپ، سخت ترين كاني هاي طبيعي روي زمين تشخيص داده شده اند. سخت ترين كاني طبيعي ميشوند، اما به دليل ساختار بلورين الماس، سطوح ضعيفي در پيوندهاي خود دارند كه به جواهر فروشان، امكان برش الماس، را ميدهند و انجام چنين كاري (از طريق شكست نور به روش هاي مختلف)، منجر به درخشندگي الماس ميشود.

تاريخچه

آغاز جغرافيايي
الماس هُپ، تقريباً يک ميليارد سال پيش در اعماق زمين شكل گرفته است. اين الماس، مشابه تمام الماسهاي ديگر، زمان تشكيل پيوند قوي ميان اتم هاي كربن ايجاد شده است. در اصل الماس هپ در كيمبرليت (سنگهاي آذرين دانه درشت آبي رنگ نادر) جاي داشته است. بعدها اين الماس استخراج شد و براي تشكيل يك سنگ جواهر درخشان به شكل امروزي، تهذيب شد و تراش خورد. سنگ جواهر هُپ، ردي به شكل رگه از اتم هاي بُر در خود دارد كه با ساختار كربن در هم آميخته شده است و سبب ايجاد رنگ آبي كميابِ اين الماس شده است.

هند

در چندين گزارش (مبني بر نكات مكتوب به دست نخستين مالك معروف سنگ جواهر) يعني تاجر سنگ هاي جواهر فرانسوي، «جين بپتيست تاورنيير») به اين سنگ جواهر اشاره شده و خاستگاه آن، هند، سنگ معدن كُلهور، ناحيه ي گانتور آنهرا پرادش (که در زماني، بخشي از پادشاهي گُلكوندا بوده) و قرن هفدهم است. مشخص نيست كه در اصل چه كسي مالك اين سنگ جواهر بوده و چه كسي، از كجا و در چه شرايطي آن را پيدا كرده است؛ اما نخستين اطلاعات ثبت شده ي تاريخي نشان ميدهد كه تراورنيير، آن سنگ را در اواسط دههي ۱۶۰۰ و احتمالاً با خريد يا دزدي به دست آورده است. تراورنيير، يك سنگ بريده نشده ي بزرگ (که نخستين پيش ماده ي معروف به نام الماس هپ بود) را به پاريس برد. اين سنگ بزرگ، به عنوان سنگ الماس آبي تراورنيير نام گرفت. اين سنگ مثلثي بدشكل برش خورده، ۱۱۵ قيراط (۲۳.۰ گرم) وزن داشته است. تخمين ديگر اين است كه قبل از برش، وزن آن ۱۱۲.۲۳ قيراط (۲۲.۴۴۶ گرم) بوده است. كتاب تراورنيير به نام «شش سفر دريايي» (به زبان فرانسوي: Les Six Voyages de J.B Tavernier)، طرح هايي از چندين الماس بزرگ دارد كه احتمالاً در سال ۱۶۶۸ يا ۱۶۶۹، به لوئيس XIV، فروخته شد. الماس آبي، ازجمله ي اين موارد است. تراورنيير، خاطرنشان کرده است كه معادن «گاني كُلور»، مشابه منبع الماس رنگي است، اما مستقيماً به خود سنگ اشاره اي نكرده است. مورخي بهنام «ريچارد كورين»، در سال ۱۶۵۳، يك نمونه الماس (مانند سالي كه مالك الماس هُپ بود) پيدا كرد که با قاطعيت تمام ميتوان گفت كه بيشتر الماس هايي كه تراورنيير داشته، الماس هايي آبي بودند كه در طول يكي از پنج سفرهاي دريايي اش به هند (بين سال هاي ۱۶۴۰ و ۱۶۶۷) به آنها دست پيدا كرده بود. گزارشي حاكي از انتقال ۲۵ الماس به پاريس (ازجمله، سنگ بزرگي كه تبديل به سنگ هُپ شد) است. تمام آن الماس ها به شاه لوئيس XIV، فروخته شد. گزارش ديگري اشاره به اين موضوع دارد كه تراورنيير در سال ۱۶۶۹، اين الماس آبي بزرگ را به قيمت تقريباً يک هزار الماس ديگر و در قالب هديه ي لوئيس XIV از فرانسه، به قيمت ۲۲۰ هزار ليور فرانسه به فروش رساند.

اين مبلغ معادل ۱۴۷ كيلوگرم طلاي خالص بود. جواهرشناس و تاريخ داني به نام «ريچارد دبليو  وايز» در كتاب تاريخي تازه منتشر شده اي، به نام «آبي فرانسوي»، اشاره اي کرده است به حق امتياز طبقات اعيان كه لوئيس XIV، به تراورنيير اعطا كرده بود و بخشي از آن، سنگ آبي تراورنيير بود. طبق نظريه ي او، در طول آن زمان «كُلبرت» (وزير مالي شاه) مرتباً مالكيت دفاتر و حق امتياز طبقه ي اعيان را علناً براي دريافت پول نقد مي فروخت و طبق گفته ي «وايز»، تقريباً به ارزش ۵۰۰ هزار ليور، و در كل ۲۷۰ هزار ليور، ميشد.
اين قيمت، بهاي تخمين نصف ارزش واقعي سنگ تراورنيير بود. بحث و جدال هايي در خصوص وزن واقعي سنگ صورت گرفته است؛ «مُرل» بر اين باور بود كه ۱۶.۵ ۱۱۲ قيراط شرح داده شده در فهرست تراورنيير، بر حسب قيراط قديمي فرانسه بوده و ۱۱۵.۲۸ قيراط استاندارد خواهد بود. فرانسه در سال ۱۶۷۸، جواهرساز درباريِ به كارگماشته ي لوئيس XIV (به نام سيوئر پيتائو) الماس آبي تراورنيير، را مجدداً برش زد و تبديل به سنگ الماسي ۶۷.۱۲۵ قيراطي كرد؛ بعد از آن، اين الماس در فهرست دارايي دربار و به عنوان الماس آبي تاج و تخت فرانسه (به زبان فرانسوي:Diamant bleu de la Couronne de France) ثبت شد. بعدها، تاريخدانان انگليسي زبان، در حقيقت، آن را «آبي فرانسوي» ناميدند. شاه، دستور داد سنگ جواهري را روي سنجاق كراوات، قرار دهند. طبق گزارشي، لوئيس به «پيتائو» دستور داد كه قطعه اي را بسازد. پيتائو دو سال روي قطعه كار كرد و نتيجه ي آن يك سنگ جواهر ۶۹ قيراط مثلثي شكل، به اندازه ي تخم كبوتر بود و سپس تبديل به سنگي بي نهايت زيبا، مانند سنگي كه نور گرفته و اشعه هاي خاكستري متمايل به آبي بازتاب ميكند، شد. در نهايت آن را در قالب طلا قرار داد که با نواري دور گردن، محكم نگاه داشته ميشد و شاه از آن در تشريفات استفاده ميكرد.
در وسط روشنايي خيره كننده ي الماس، هفت سطح كوچك تراش و نشان افتخار خورشيد لوئيس، قرار داده شد و رقم هفت (از نظر ارزشي در كيهان شناسي مقدس)، تبديل به يك رقم پربار شد که بيانگر الوهيت و عالم روحاني بود.

گزارش Agence France-Press در سال ۲۰۰۸.

در سال ۱۷۴۹، نوه ي بزرگ پسري لوئيس XIV (شاه لوئيس XV) صاحب الماس آبي فرانسه شد و به دستور جواهرساز درباري به نام «آندره جاكئوامين»، در آويزه ي با جواهر زينت داده شده (كه با مهارت بيشتري درست شده بود) قرار داده شد. قطعه ي مونتاژ شده كاني شيشه اي سختي به وزن ۱۰۷ قيراط و مانند اژدها بود كه از نور درخشان و نيز ۸۳ الماس به رنگ قرمز و ۱۱۲ الماس به رنگ زرد، و golden fleece تشكيل شده بود. بعد از مرگ لوئيس XV، اين قطعه بدون استفاده ماند. الماس، جزئي از دارايي اين نوه ي پسري پادشاه لوئيس XVI شد و همسر پادشاه، (ملكه ماري آنتونيت) بود که از جواهرات تاج و تخت پادشاهي فرانسه براي زينت شخصي استفاده كرد و سنگ هاي جواهر شخصي خود را در تركيب و جايگاه جديدي قرار داد؛ اما به مدت كوتاهي (سال ۱۷۸۷)، الماس آبي را در آويزه اي جاي داد و وقتي كه سنگ براي مطالعه ي علمي «ماثورين جاكوئز بريسون»، انتقال داده شد، خيلي زود به سر جاي اصلي آن بازگشت.

دزدي و ناپديدشدن سنگ جواهر هُپ

در ۱۱ سپتامبر ۱۷۹۲، يعني زماني كه لوئيس XVI و خانواده اش، در معبدي در اوايل سلطنت بر اثر ترور به زندان افتادند، گروهي از دزدان در خلال انقلاب فرانسه، وارد انبار كالاي شاه به نام Hotel du Grade-Meuble de la Couronne (با نام کنوني Hotel de la Marine) شدند و بيشتر جواهرات تاج و تخت را با قانون شكني و غارت گري پنج روزه سرقت كردند. بعدها تعداد زيادي از جواهرات كشف شدند؛ ازجمله ي آنها، قطعات golden fleece بود، ولي الماس آبي جزو آنها نبود و موقتاً از تاريخ ناپديد شد. لوئيس XVI، در ۲۱ ژانويهي ۱۷۹۳ ماري آنتونيت، در ۱۶ اكتبر همان سال، با گوتين كشته شد. بيشتر اين گردن زني ها، در نتيجه ي نحسي الماس ها بيان شده است، اما ثبت تاريخي، نشان مي دهد كه ماري آنتونيت، هرگز از آويزه ي golden fleece استفاده نكرده بود؛ زيرا براي استفاده ي انحصاري شاه نگه داشته بود.
احتمالاً اين ماجرا، ماجراي الماس آبي فرانسوي بوده كه گاهي اوقات به عنوان الماس آبي معروف شده و بعد از گرفتن آن در سال ۱۷۹۲ در پاريس، به سرعت به صورت قاچاق به لندن فرستاده شد. اما هرگز عين همان سنگ (كه معروف به سنگ آبي فرانسوي بوده) ديگر ديده نشد. ازآنجا كه قطعاً اين سنگ در طول مدت طولاني گم شدنش، مجدداً برش خورده و احتمالاً به دو قطعه تقسيم شده، قطعه ي بزرگتر، تبديل به الماس هُپ شده است. در گزارشي، اشاره به اين موضوع شده است كه اين برش الماس، همانند كار قصابي بوده؛ زيرا برش آن باعث كمشدن ۲۳.۵ قيراط از سنگ بزرگتر شده و به تلألو خارقالعاده ي آن آسيب وارد كرده است.

خيلي وقت است اين باور وجود دارد كه الماس هُپ، از الماس فرانسوي آبي برش خورده است و در نهايت تغييري نكرد. اين اتفاق زماني افتاد كه مدل سربي مانند سه بعدي جديد آن، بار ديگر در بايگاني هاي موزه ي ملي تاريخ طبيعي پاريس در سال ۲۰۰۵ ، كشف شد. قبلاً ابعاد سنگ جواهر آبي فرانسه به دليل دو طرح ساخته شدهي آن در سال ۱۷۴۹ و ۱۷۸۹ معروف شده بود، ولي با وجود اين، اين مدل تا حدي با طرح هاي كمي ريزه كاري دار فرق دارد. اين ريزه كاري ها، مشابه تركيب الماس هُپ بوده و به فناوري CAD امكان بازسازي ديجيتالي اطراف سنگ مجدداً برش خورده ي آبي فرانسوي را ميدهد.
مورخان به فرد غارتگري به نام «كادت گوييلُت» اشاره كرده اند که چندين جواهر ازجمله الماس آبي فرانسوي و اسپينل (Cote-de-Bretagne) (كاني شيشه مانند سخت) را دزديده و به Le Havre و سپس به لندن برده بود و در آنجا، سنگ الماس آبي فرانسوي به دو قطعه برش خورد. مُرل، در سال ۱۷۹۶، افزود: «گوئيلت، تلاش كرد تا مجدداً Cote-de-Bretagne را در فرانسه، به فروش برساند؛ اما مجبور شد در برابر رفيق دزد خود به نام Lancry de la Loyelle (كه باعث به زندان افتادن گوئيلت به بدهكاران شده بود) از حق خود چشم پوشي كند.