سير تحول الماس ها در طول تاريخ
الماس ها به عنوان اشياي قيمتي و گران بها، تاريخچه اي طولاني و زيبا دارند. “پينلي”، طبيعت شناس رومي در اوايل قرن مسيح، عنوان کرده است:
الماس نه تنها گران بهاترين قطعه جواهري بلکه با ارزش ترين چيز در دنياست.
الماس ها به عنوان اشياي قيمتي و گران بها، تاريخچه اي طولاني و زيبا دارند. “پينلي”، طبيعت شناس رومي در اوايل قرن مسيح، عنوان کرده است: الماس نه تنها گران بهاترين قطعه جواهري بلکه با ارزش ترين چيز در دنياست.
الماس قبل از اينکه به دست خريداران و فروشندگان برسد، ابتدا تحت فشار و دماي بسيار بالا از دل زمين استخراج مي شود. پس از آن مي توان آن را تراش داد و به اَشکالي تبديل کرد که امروز مشاهده مي کنيد.
توجه به الماس براي اولين بار در کشور هندوستان پيدا کرد. معدن کاران، الماس هاي فراواني را از رودخانه هاي هندوستان به دست آوردند. برخي از باستان شناسان معتقدند هندوستان از اوايل قرن چهارم پس از ميلاد، وارد عرصه تجارت الماس شده است. اما کيفيت الماس هاي استخراج شده بسيار پايين بود و اين موضوع باعث پيدايش علاقمندان جديد در ساير کشورهاي اروپايي براي کشف اين سنگ هاي زيبا طبيعي شد. هندوها توانستند مقداري از الماس هاي با کيفيت خود را به ونيز ايتاليا صادر کنند. تقريبا در اوايل دهه1400، الماس ها يک جزء رايج در دارايي هاي کشورهاي اروپايي تلقي مي شدند.
در سال 1700 و هنگامي که تقاضاي الماس در هند کاهش يافت، در برزيل معادن مهمي از الماس کشف شد. معادن طلاي در برزيل به منبع کشف الماس هاي نادري تبديل شده و همين امر آن کشور را در زمره يکي از کشورهاي فعال در عرصه تجارت الماس قرار داد. اين وضعيت حدود يکصد و پنجاه سال ادامه يافت.
تاريخچه کشف الماس هاي مدرن و لوکس به قاره آفريقا بازمي گردد. در سال 1866 الماس هايي تقريبا ناياب در آفريقاي جنوبي و کيمبرلي يافت شد. بيست و دو سال پس از اين رويداد، موسسه جواهرات De Beer در آفريقاي جنوبي تاسيس شد و توانست نود درصد از توليد الماس هاي صنعتي را به عهده بگيرد.
منابع کشف الماس در آفريقاي جنوبي ساير شاخه هاي تجارت الماس را تحت تاثير خود قرار داد. استخراج الماس از معادن، جاي خود را به استخراج الماس ها از دل زمين داده بود. فنون و رويکردهاي جديد براي کشف الماس به همراه ابزار جديد تراش دادن آنها در همين دوره معرفي شدند. در اواسط دهه 1870، ميزان الماس هاي توليدي کمتر از يک ميليون قيراط گزارش شده است. در سال 1920 اين ميزان به سه ميليون دلار رسيد. پنجاه سال بعد، ميزان توليد الماس ها حدود پنجاه ميليون قيراط و در سال 1990 اين ميزان به يکصد ميليون قيراط افزايش يافت.
در پايان دهه 1870، بيشترين توليدکنندگان الماس در دنيا کشورهاي آفريقاي جنوبي، جمهوري دموکراتيک کنگو و شوروي سابق بودند.
استخراج الماس در سال 1985 و همزمان با کشف منابع استراليا به طور چشمگيري افزايش يافت.
علي رغم اين که در طول قرن هاي اخير، شکوه و درخشندگي الماس همواره مورد تمجيد وستايش قرار گرفته اند اما در واقع هيچ دانش علمي تا قبل از قرن بيستم در خصوص چگونگي پيدايش و تراش دادن آنها وجود نداشته است. در مجموع مي توان اينچنين نتيجه گرفت که دانش کشف و استفاده از الماس ها در شاخه هاي فني، پزشکي و زيباشناسي به پنجاه سال اخير بازميگردد.