جواهرات دهه اول قرن بیستم که به دوره جواهرات ادواردین معروف است، از جواهرات قرن 18 به خصوص هنر نو الهام گرفتند و اکثراً تک‌رنگ و دارای نقوش ظریف و رومانتیک مثل قلب، طرح‌های گلدار، پاپیون‌های روبانی، توری، تاج گل‌های برگ‌دار و گلدسته‌ها هستند. بیشتر طرح‌ها از الماس سفید، مروارید سفید و پلاتین استفاده می‌کنند. پلاتین سفید و غیر کدر کننده به الماس کمک می‌کند سفیدتر و درخشان‌تر به نظر برسد و استحکام خالص آن باعث می‌شود تا قطعات جواهرات وزن کمتر و خطوط طراحی ظریف‌تر و مشخص‌تری داشته باشند. گاهی سنگ‌های قیمتی رنگی مثل یاقوت کبود آبی، فیروزه ای، یاقوت سرخ، گارنت دمانتوید یا اوپال، و گاهی میناکاری هم به کار می‌رفت. در طراحی گردنبندها و سنجاق سینه‌ها و گوشواره‌ها، ترکیب مروارید و الماس و گیپور استفاده می‌شد. در این دوره محبوبیت الماس‌ها افزایش یافت، که منجر به بهبود ابزارهای برش الماس و ایجاد برش‌های جدید شد.
