موزه پیبادی اسکس در شهر سیلم ایالت ماساچوست، پس از ۱۳ سال تعطیلی، در بهار امسال بار دیگر گالری کره‌ای خود را با روایتی تازه گشود. این فضا که به نام «گالری یو گیل-چون برای هنر و فرهنگ کره‌ای» نام‌گذاری شده، یادآور جوانی دیپلمات از دوران سلسله جوسون (۱۳۹۲–۱۹۱۰) است که اقامت کوتاه اما تأثیرگذارش در سیلم طی سال‌های ۱۸۸۳ تا ۱۸۸۴، نخستین آثار کره‌ای را وارد مجموعه موزه کرد. این رویکرد شخصی‌سازی‌شده، که بر ارتباطات بین‌فردی در شکل‌گیری مجموعه تأکید دارد، ساختار مفهومی نمایش حدود ۱۰۰ شیء هنری و فرهنگی در گالری را شکل داده است.
نخستین مجموعه کره‌ای در آمریکا
در اواخر قرن نوزدهم، زمانی که بیشتر موزه‌های آمریکایی مجذوب آثار درخشان‌تر چینی و ژاپنی بودند، پیبادی اسکس جسورانه مسیر دیگری را برگزید و پایه‌گذار نخستین مجموعه هنر کره‌ای در آمریکا شد؛ مجموعه‌ای که امروز بیش از ۱۸۰۰ اثر را در بر می‌گیرد. از مهره‌های یشمی مربوط به دوره سه‌پادشاهی (۵۰۰ ق.م تا ۶۶۸ میلادی) تا ویدئو–چیدمانی از «نام جون پایک» در سال ۲۰۰۲، طیف گسترده‌ای از آثار در این نمایشگاه جای گرفته‌اند. با این حال تمرکز اصلی بر آثار اواخر دوران جوسون و اوایل قرن بیستم است—دوره‌ای که به‌روشنی شکل‌گیری رابطه تاریخی این موزه با فرهنگ کره‌ای را بازگو می‌کند.
دیپلمات جوان، مجموعه‌دار پیشرو
نمایشگاه با پوشش رسمی یو گیل-چون آغاز می‌شود؛ لباس‌هایی که در سال ۱۸۸۳ به ادوارد سیلوستر مورس، جانورشناس و مجموعه‌دار برجسته هنر آسیا در آمریکا و مدیر وقت آکادمی علوم پیبادی (پیش‌درآمدی بر موزه فعلی)، اهدا شده بود. کلاه حصیری استادانه‌ای از موی اسب، جلیقه‌ی تابستانی بافته‌شده از الیاف نخل برای فاصله‌دادن ردای اصلی از بدن در گرما، و کفش‌هایی از چرم و پشم، بازنمایی دقیقی از حضور شخصی او در فضایی است که امروز نامش را یدک می‌کشد.
ردپای روابط انسانی در اشیای روزمره
در نزدیکی این مجموعه، چیدمانی از اشیای شخصی، نقش ظریف مبادلات فرهنگی در انتقال آثار کره‌ای به این موزه را برجسته می‌کند. از جمله، بادبزنی با خوشنویسی «یی سوجئونگ» که در سال ۱۸۸۲ توسط دیپلمات و مقام نظامی، یون اونگ‌ریئول، به مورس اهدا شد؛ یا دوات نقره‌ای شش‌ضلعی با کتیبه‌ای که وزارت کشور کره در دهه ۱۸۹۰ به مبلغی به نام مابل ولنتاین هال پاولینگ تقدیم کرده بود. نمونه‌ای جالب از پیوند شرق و غرب، کلاهی حصیری از موی اسب و بامبو، ساخته‌شده در سئول در سال ۱۸۸۳ است که فرم آن از یک کلاه نمدی غربی الهام گرفته، توسط همسایه کره‌ای یک دیپلمات آمریکایی به نام پرسیوال لوول.
“پادشاهی منزوی” و درهای گشوده
کره که تا نیمه دوم قرن نوزدهم سیاست انزواطلبانه شدیدی داشت—تا جایی که غربی‌ها آن را “پادشاهی منزوی” می‌نامیدند—پس از فشارهای نظامی آمریکا و ژاپن، از دهه ۱۸۷۰ به تدریج درهای خود را به روی تجارت بین‌المللی گشود. بازرگانان سیلم، از جمله اولین خارجی‌هایی بودند که از این روابط تازه بهره‌برداری کردند و نقشی کلیدی در شکل‌گیری مجموعه موزه داشتند. همان‌گونه که «جی‌یئون کیم»، کیوریتور نمایشگاه، در بازدید خبرنگار اشاره می‌کند: «ما به یک برش زمانی کوچک نگاه می‌کنیم، و همین نقطه‌قوت متمایزکننده مجموعه کره‌ای پیبادی اسکس نسبت به سایر مجموعه‌های آمریکاست.»
روایت‌های تصویری از گذشته
برچسب‌گذاری آثار با تصاویر آرشیوی همراه است تا زمینه‌ی تاریخی و اجتماعی اشیاء را روشن کند. از جمله، صندوقچه‌ی بزرگی با تزیینات پروانه‌ها، خفاش‌ها و نماد “دوبار شادی” که به‌عنوان جهیزیه عروس در عکسی از سال ۱۹۰۰ در محل اقامت سیاسی «ادوین مورگان» در کره ثبت شده. یا مجموعه‌ای از سازهای درباری که در سال ۱۸۹۳ توسط پادشاه «گوجونگ» به نمایشگاه جهانی شیکاگو فرستاده شد، نیز با اسناد تصویری همراه است.
همکاری با موزه ملی کره
چند نمونه از آثار ارزشمند این مجموعه، آن‌قدر اهمیت داشتند که پیش از نمایش مجدد، برای مرمت و نگهداری به موزه ملی کره سپرده شدند. از جمله یک ردای عروسی ابریشمی قرمز از قرن هجدهم با گلدوزی‌های پرجزئیات از درنا، نیلوفر، انار، خفاش و پروانه؛ و یک پاراوان هشت‌تکه مربوط به اوایل قرن نوزدهم که صحنه‌هایی باشکوه از استقبال از فرماندار استان پیونگان را در ژانرهای منظره، شهرنگاری و صحنه‌های داخلی روایت می‌کند. از رژه‌های خیابانی و قایق‌سواری‌های مجلل گرفته تا نمایش‌های عروسکی در فضای باز و مهمانی شبانه در نور مشعل‌ها، این اثر تصویری زنده از زندگی اجتماعی کره در آن دوران ارائه می‌دهد.
قرن بیستم و بازاندیشی در سنت
بخش پایانی گالری، بازدیدکننده را به میانه و اواخر قرن بیستم میبرد. یکی از آثار «نام جون پایک»، تصویر یک گلدان سلدونی را در یک حلقه‌ی ویدئویی از طریق تلویزیون مدار بسته نمایش می‌دهد. در نزدیکی آن، ترکیب تأثیرگذار یک هانبوک سبز خزه‌ای از دهه ۱۹۶۰ با تابلوی رنگ‌روغن «دختر جوان – یونگجو» (۱۹۵۹) از «کیم هیونگ‌گو»، بازتابی از نگاه پسا‌جنگی به گذشته و هویت سنتی را نشان می‌دهد.
پیوند گذشته و حال
در تکمیل این نصب جدید، گالری‌های طبقه اول موزه میزبان نمایشگاه «جونگ یئوندو: ساختن رؤیاها» تا ژانویه ۲۰۲۶ هستند؛ مجموعه‌ای از آثار این عکاس معاصر کره‌ای که به‌همت مشترک استِفانی تانگ و جی‌یئون کیم گردآوری شده است. این نمایشگاه تداوم روایت کره‌ای موزه را از گذشته به امروز پیوند می‌زند.
گالری یو گیل-چون به‌عنوان بخشی از مجموعه دائمی موزه، با ترکیب ظریف اشیای هنری و تاریخی، بین یک موزه هنر و یک موزه تاریخ فرهنگی، به‌ویژه در زمینه تجارت دریایی اولیه آمریکا، قرار می‌گیرد. هرچند امکان ارائه‌ی جامع از تاریخ هنر کره برایش میسر نیست، اما با تکیه بر گذشته‌ی منحصربه‌فرد خود، داستانی تأثیرگذار از نقش هنر در شکل‌گیری روابط آمریکا و کره از اواخر قرن نوزدهم تاکنون روایت می‌کند.
