هفتم آبان روز کوروش کبیر گرامی باد

جنگ برای کشورگشایی اقتضای زمانی و فرهنگ دوران باستان بوده است، رفتار ظالمانه و متکبرانه و نافی حقوق بشر شاهان باستان با مردم اقتضای آن دوران است و نمی توان بر آن ها خرده گرفت و انها را با حقوق بشر و اخلاقیات امروزی قضاوت کرد چرا که نه کسی بوده تا آنها را آموزش دهد و نه حقوق بشری وجود داشته است، در عوض این کاری بسیار بزرگ و لایق ستایش است که شخصی با قدرت در آن دوران  رفتاری از خود بروز داده باشد که با حقوق بشر امروزی و آنچه امروزه اکثرا نیک و اخلاقی میدانیم مطابقت دارد، چنین شخصی نه تنها هزاران سال از مردم و شاهان هم دوره خویش بلکه از بسیاری از حاکمان و مردم این دوره نیز پیشروتر است.

یکی از این اشخاص کوروش بزرگ است که اولین امپراطوری را بنا نهاد . شخصی که برای نخستین بار اقوام ایرانی فلات ایران را متحد کرد و یک شاهنشاهی بزرگ بنیان نهاد که در آن هر آن کس آزاد بود تا دین خود را داشته باشد  برده داری در بسیاری از ساتراپ ها لغو شد و به فرهنگ و قوانین بومی هر قوم احترام‌ گذاشته شد. کوروش به انسان برای نخستین بار یاد داد که میتوان همزیستی مسالمت آمیز داشت.

کوروش بزرگ اگر‌ نگوییم بزرگترین، حداقل یکی از ده شاه بزرگ تاریخ این سیاره از نظر حقوق بشری ، نظامی، سیاسی و اخلاقی بوده است. کسی که اکثرا بدون خونریزی شهرهای بزرگ‌ را فتح میکرد و حتی وقتی در مقابلش مقاومتی صورت میگرفت مردم و سران آنها را پس از فتح بدون خونریزی شهر، میبخشید، دین آنها را مورد احترام قرار میداد، و شاهان را تنبیه و تحقیر نمیکرد و به آنها مقام میداد؛ همچنین ایده انقلابی کوروش در حکمرانی که در لوح حقوق بشر او نیز به یادگار مانده است امروز مورد تقلید منشور حقوق بشر قرار گرفته است.

کوروش نباید مورد تقدس یا پرستش قرار بگیرد، اما لایق ستایش و به یاد آوردن و گرامی داشتن و الگو قرار دادن است و ما هر سال یاد او و روش خوب او را در این روز گرامی میداریم چرا که از خود بیگانه نیستیم و در حالی که نگاهمان رو به جلو و آینده است یاد انسانهای خوب و بزرگ در گذشته را زنده نگه میداریم تا به نسل حال و آینده بفهمانیم که “رفتار و روش نیک از یاد نمیرود و مورد ستایش قرار میگیرد.“

Northeastern Illinois University
History
Cyrus the great
britannica
“…And those who were subject to him, he treated with esteem and regard, as if they were his own children, while his subjects themselves respected Cyrus as their “Father” … What other man but ‘Cyrus’, after having overturned an empire, ever died with the title of “The Father” from the people whom he had brought under his power? For it is plain fact that this is a name for one that bestows, rather than for one that takes away!”